من دارم از این مدرسه مزخرف میرم...
دلم تنگ میشه واسه خاطراتش..
واسه گریه هاش!
واسه خنده هاش!
واسه خاکی شدناش!
واسه گروه هفت نفرمون که شد سه نفره!
واسه گروه سه نفر سوپرمون!
واسه وسط حیاط نشستنمون!
روبه روی دفتر نشستنمون!
واسه جاهای همیشه مشخصمون که هیچ وقت عوض نمیشد!
واسه سلاله!
واسه خنده های گوش سوراخ کنش!
واسه حرفای منطقی و ضد و نقیضش!
واسه فحشاش!
واسه تک تک خل بازیهاش!
واسه بستنی های توی ایستگاه اتوبوس!
واسه شمردن پراید!
شمردن ریو!
فحش دادن به سانتافه و گرند ویتارا !
واسه فاطمه!
واسه سکرت گفتنمامون!
واسه نگرانیهاش!
واسه منکر بودنش!
واسه واسه الکی خندیدناش!
واسه ضد حال زدناش!
واسه کارای باحالش!
واسه حال گیری هاش!
واسه همیشه همراه بودنش!
واسه گوش دادن به حرفام!
واسه گوش دادن به حرفاش!
واسه نون و پنیر و گوجه و گردو/ خیار خوردنش!
واسه مرغای سردی که واسه ناهارش میاورد!
واسه گریه های الکیش!
واسه آروزهاش!
واسه راه رفتنش!
واسه زنگ زدن همیشگی به هم!(اگه رفتم زنگ نزدی چشاتو در میارم)
حتی واسه ساعد زدن های چپندر چارسوش!(مثل خودم میزنه البته بهتر از من)
واسه همه کَس و همه چیز دلم تنگ میشه!
________________________________________________________________________________
پ.ن: چقدر واسه واسه کردم!...استاد داستان نویسیم اینجا بود همچین میزد پس کلم که تا دو سه روز قیری ویری برم!!!
پ.ن: واااای!...پس فردا یه کتک مفصل از فاطمه و سلاله میخورم!!!
